Ang Payag ni MamaGirl

Yehey!
May pwesto na gid man ako sa blogosphere. Indi na ko matawag na techno-illiterate. It's about taaaym, siling pa sang akon nga utod. With her help, gin-revive nakon ang akon blog kag gin-ilisan namon ang akon nga template. Ti, kay everything new na, daw ganado na man ako sa pag-blog.

Umpisa sa adlaw nga ini... maga-sulat ako, bernano lang. Apang akon ginapangayo ang inyo nga pag-intiende kay indi ako mayad mag-sulat sang Iningglis. Carabao-Ingglis gid dabi ya.

Ako gali si MamaGirl, married since 2004 and a proud mama to a little boy. He's turning three soon, and everyday, I see myself in him, literally. Ti paano man dabi, splitting image gid nakon siya. Nakuha niya iya halos tanan na physical features niya sa akon.

Years ago, I worked in Cambodia. Single pa ako. It was during the time that the country was slowly opening its doors to the world. Working for a Swiss NGO, I traveled to 4 provinces, namely, Kampot, Takeo, Kampong Chhnang and Prey Veng helping farmers help themselves. Dala nakon ang mga farming techniques nga developed and tested diri sa Pilipinas, isa na ang LAMP Farming, o ang ginatawag nga Limited Area Multiple Production. Ahh, those were the days... I returned to the Philippines in 2004, got married and had a baby. Currently, I am working in a project funded by international NGO World Vision diri sa Capiz, and, in due time, I will tell you of my work experiences, here and in Cambodia, and my life here in Capiz.

Gani, bisita kamo liwat diri... pagbalik ninyo, damo na ko isturya a. Sa subong, ini lang danay kay gatiyabaw naman to ang akon nga little boy.

Babuuuuu!